Samenspel van virtual reality, dans, kunst, documentaire, fictie en vertelling. De cine-dancing Aubette in Straatsburg, ontworpen door Theo van Doesburg, speelt in deze film de hoofdrol. Nooit geweten dat Josephine Baker twee gogo-dansers naast zich had. dat is ook niet zo. Bij nader inzien zijn het dansers Karin Post en Dries van der Post die met de beroemde ster meeswingen. Via montage is hun dans vermengd met authentieke opname van deze jonge danseuse nègre.Met dit openingsbeeld van Aubette, La grande salle des Fêtes word je gelijk op het verkeerde been gezet. Dat is conform de dwarse ideeën die De Stijl-kunstenaar Theo van Doesburg erop nahield. Diens in 1926 ontworpen en onlangs gerecontrueerde filmzaal annex dancing in Straatsburg vormt uitgangspunt èn decor in deze dansfilm.Choreografe Karin Post raakte onder de indruk van de mogelijkheden die Van Doesburgs markante zaal biedt. Zij wist kunsthistorica Els Hoek en filmregisseur Frank Alsema te winnen voor haar plan om twaalf kunstenaars/beschouwers ter plekke uit te nodigen voor een goed gesprek over deze spil van De Stijl: over diens hooggestemde idealen die de vaste vorm kregen van een diagonale lijn. Over de rigide scheiding tussen leven en kunst. Over traditionele schotten tussen kunstdisciplines zoals architectuur en schilderkunst. Over de eindigheid of geldigheid van ideeën van deze modernist. Maar een droog debat moest het niet worden. Daarom is de tafel ouderwets fraai gedekt en staan er schalen vol met piepers, zuurkool en worst.Zo kunnen twaalf Nederlandse kunstenaars lekker keuvelen over Van Doesburgs erfenis, grapjes maken, steken onder water uitdelen: kunstbroeders onder elkaar. Onder hen computerkunstenaar Peter Struycken, schrijver en kunstbeschouwer K. Schippers, industrieel ontwerper Benno Premsela, vormgever Wim Crouwel.Die hebben op eigen wijze een link naar de Stijl-pionier. Schilder Ger van Elk en vormgever Anthon Beeke weer helemaal niet. Bij hun binnenkomst hebben allen het interieur zorgvuldig betast, proporties becommentarieerd: aan tafel wordt gefilosofeerd. Achter hen zweven Van Doesburgs kleur vlakken vrolijk rond, waardoor het lijkt of ze in een door Van Doesburg ontworpen hemel zijn beland. Met dank aan de virtuele studio van NOB.En dan zijn er de muzen: uniforme en anonieme meisjes die popelen om met de heren te dansen. Groepsgewijs zwieren de paren door Aubette, opgenomen in het zwart-wit waardoor ze schimmen uit het verleden lijken. Tussendoor gemonteerd zijn er duetten van Post & Van der Post, geïnspireerd door de jaren twintig: 'machine-dansen' van de constructivisten, een ballroom-dans in travestie uit het decadente Berlijn, een slapstick-dans met Laurel en Hardy op de achtergrond.Geavanceerde technieken zoals toegepast in het computerprogramma ONYX maken het mogelijk dat een danser met een schopje de Aubette-zaal een kwart slag 'draait' zodat het duo op de muur kan dansen zoals Fred Astaire.Aubette is een ingenieuze dansfilm vol verrassingen, een soms vertederend groepsportret van twaalf beroemde heren en een geslaagde poging om kunstbeschouwing te combineren met amusement. Het verbinden van uitersten kenmerkt ook Posts eigen werk in het theater. Het seksisme dat zich opdringt in het contrast tussen de denkende heren en domme blondjes heeft de intelligente bedenkster over het hoofd gezien.Isabella Lanz

• Trefwoorden
  dans, beeld- en/of geluidsdrager
• Geografisch trefwoord
  Duitsland (DE)
• Persoonstrefwoord
  Anthon Beeke, Rob van Koningsbruggen, Wim Crouwel, Benno Premsela, Carel Blotkamp, Ger van Elk, Peter Struycken, Pieter Holstein, Theo van Doesburg