Voor het raam van zijn grote huis aan de Wittenburgergracht staat een verrekijker, gericht op het bushokje aan de overkant. Naast de verrekijker zit Aatje Veldhoen en hij tekent. Hij tekent de wachtenden buiten. Sinds een paar jaar tekent Veldhoen met zijn linkerhand, want zijn rechterhand is sinds zijn attaque in 2004 niet meer bruikbaar. Hij spreekt niet zoveel meer als vroeger, maar hij ziet des te beter. De film is en parade, een dans langs alle vrouwen, mannen, kinderen, situaties die Aatje gezien, beleefd, en vooral ook gevoeld heeft. Een emotionele, ontroerende en bezeten tocht door het leven. Het wordt een circus van de ontroerende, dwaze mens. Een vrolijk partijtje dansen en soms ook een gevecht voor een beter bestaan.

• Trefwoorden
  Schilderkunst, grafische kunst, monografie, beeld- en/of geluidsdrager
• Persoonstrefwoord
  Aat Veldhoen